Potje janken

We hebben vanochtend ons fijne hotel in Rattvik verlaten en zijn vertrokken naar Malung. We kwamen daar al vroeg aan, dus we konden nog niet naar het hotel. We zijn naar het vvv gegaan en daar werd ons een hike aangeraden, want verder is alles hier al dicht - de scholen zijn alweer begonnen.
We hadden er eigenlijk niet eens veel zin in, want het regende, maar we zijn toch een bosweggetje afgereden om bij het begin van de gekozen hike te komen. Het was een beetje onduidelijk, maar er stond een bordje met de naam van de hike en daarna allemaal oranje stippen op de bomen en gele lintjes. Die hebben we zo'n twee uur gevolgd, maar we zouden na twee uur ongeveer wel terug moeten zijn. We waren verre van en liepen de andere richting in dan de auto stond. Onze voeten (en mijn benen) waren al meerdere keren verdwenen in het moeras, dus het was niet echt prettig. We kwamen na die twee uur uit op een weggetje die we twee kanten een paar kilometer (..) hebben gevolgd, maar zijn tot de conclusie gekomen om de bosweg terug te gaan lopen willen we niet in de krant komen. Na 40 minuten de terugweg gevolgd te hebben stonden we weer bij de auto (vreemd hoe terug zo veel korter is). Voeten ontdoen van sompige schoenen, "schoonmaken" en we gingen naar het hotel in onze natte broeken. Wat een avontuur, dat doen we niet nog eens - verdwalen in een niet bevolkt gebied.
Ons nieuwe hotel is een soort groot huis met allemaal kamers. Het is typisch Scandinavisch met een moosehoofd aan de muur bij de receptie. We kregen een driegangenmenu aangeboden, dus dat konden we niet afslaan. Echter toen de (Nederlandse) vrouw ons ging vertellen wat ons te wachten stond zonk de moed me in de schoenen. Komkommersoep vooraf (was ok) maar het hoofdgerecht was een vis met visseneitjes (help) en het nagerecht was chocoladeijs met ongezoete slagroom en nog een soort vrucht (hadden net zo goed nog meer visseneitjes kunnen zijn). Lekker janken dus, zelfs heldhaftige Paul moest na een tijdje de strijdbijl neer leggen. Ik bedoel maar.
We gaan zo nog even proberen elanden te spotten, maar onze verwachtingen zijn inmiddels niet meer zo hoog. :(
Doei!