Taman Negara

Hallo allemaal! Hierbij reisverslagen van gister en vandaag vanwege de slechte internetverbinding. Enjoy en tot morgen!

Donderdag 19 september:

Vandaag moesten we erg vroeg op om onze reisdag te beginnen. We zouden na het ontbijt opgehaald worden in de lobby van het hotel om half 8. Een moslim-man kwam de lobby in en schudde Paul de hand (maar keek mij niet eens aan als vrouw). Hij bracht ons naar een andere plek in Kuala Lumpur, waar we zouden verzamelen met andere, vooral Nederlandse, toeristen. Vanuit daar gingen we met z’n allen met een busje naar de rivier – een rit van een uur of drie, waarvan we blij zijn dat we het hebben overleefd.

Eenmaal bij de rivier aangekomen moesten we ons weer inschrijven om het nationale park Taman Negara in te gaan en op de boot te mogen anderhalf uur later. Het is zo’n Aziatische lange boot met een dakje die heel hard door het water gaat. Koffer lag gewoon voorop, zitplaatsen waren op de bodem.

In het hotel mag je op veel plekken je schoenen niet aan, dus Paul was even alleen gaan inchecken. Tegen een vrouw praten ze toch niet en om mijn bergschoenen nou los te maken voor voetschimmel, nah. Toen kwam ineens de vrouw van de receptie Paul en mij allebei een koud drankje en een koude handdoek brengen – lief!!

We zitten in een soort huisje in de jungle, het is een soort kamperen+. Aan de ene kant is het een huisje met airco, maar het dak sluit niet helemaal aan dus je ligt ook soort van buiten tussen de gezellige krekels. Oh, en er is dus geen WiFi . In het busje hierheen werden we er ook op gewezen dat we genoeg geld moesten meenemen, want er is dus nergens een ATM of wat dan ook in de buurt. We zitten midden in de jungle!

We hadden sowieso een night walk op het programma staan, dus besloten dat maar meteen vandaag te doen. We gingen op pad met een Maleise Freek Vonk die ons van alles heeft laten zien op de privétour: duizendpoten, een hele hoop wandelende takken, mega-mieren, hagedissen, een slapende specht in een holletje, huntsman spider, babyschorpioentjes en een grote zwarte schorpioen. Oh, en een neppe tijger – want die ligt er om de aapjes weg te jagen. Die we overigens niet hebben gezien.

Vrijdag 20 september:

Vannacht begon het heel hard te hozen en te onweren – in dit hutje schrokken we daar wel van wakker. Wel heel gezellig – we gebruiken wel eens zo’n app met nachtgeluiden zoals deze om te kunnen slapen. Helaas niet zo heel goed geslapen, dus pas laat aangeschoven bij het ontbijt. Dat was overigens heel goed, net zoals het avondeten hier. Bijna alleen maar Europese toeristen en daar is het restaurant gelukkig wel op ingesteld.

Na het ontbijt waren we even naar de uitkijktoren gegaan, want dat werd ons op de night walk aangeraden. We zagen nu een hert! Helaas geen zwarte panter zoals hier blijkbaar soms wordt gespot. Ook weer geen aapjes, daar hoopte ik juist zo op.

Daarna even terug naar het huisje om de bergschoenen aan te trekken en een hike in de jungle te doen. Er stond 1,7 km op het bordje dus we dachten dat we dat zo gedaan zouden hebben. Niets was minder waar; we hebben er 4 uur over gedaan en volgens mijn horloge waren het 12.000 stappen en 8 km + 119 (!) verdiepingen. In de jungle. Dat hadden we denk ik niet gedaan als we dat hadden geweten. We waren ook nog geen 5 minuten bezig of we waren al helemaal bezweet – traplopen in de jungle is best heel zwaar. Toen we bij het uitkijkpunt waren, heel indrukwekkend trouwens – hopelijk kunnen we een foto posten, gingen we verder omdat we dachten dat het een rondje was. Helaas was dit ineens veel lastiger terrein waarbij je soms moest springen en door middel van een touw moest afdalen. Dit kan het toch niet zijn? Jawel joh, gewoon doorlopen.

Uiteindelijk toch maar teruggegaan naar het uitkijkpunt want het bleef maar zo zwaar doorgaan, dan vanaf daar maar weer dezelfde route terug. Weer een zware klim en weer dat hele eind terug (wat echt geen 1,7 km was). We hadden het echt zwaar. Onderweg nog een fit uitziende jonge man tegengekomen die op de heenweg was die om water bedelde en waar het echt niet goed mee ging – we waren de enige dus niet. En nog steeds geen verdomde aapjes, dus alles voor niets.

Eenmaal terug bij het hotel slingerden er ineens wel tientallen aapjes door de bomen die met elkaar aan het spelen waren. Eindelijk! Niet helemaal in het wild gespot dus, maar we hebben ze toch gezien! Daarna snel terug naar het huisje en.. douchen!!! Daar waren we wel aan toe. Nog even bijgekomen in de kamer samen met ons nieuwe huisdier Carl de salamander en daarna naar het restaurant gegaan en weer gesmuld.

Pfoe, dat was een heftige dag! Ik weet niet of iemand die dit leest zich ons avontuur in Zweden 2016 herinnert, maar dit was zeker weten erger en enger. Ik ga nooit meer hiken met Paul en zonder gids. There, I said it!

P.S. Locatie klopt niet - Taman Negara bestaat blijkbaar niet.