Tieren in de Alpen
Door: Sophie
Blijf op de hoogte en volg Paul en Sophie
15 September 2020 | Oostenrijk, Sankt Michael im Lungau
Hallo allemaal! Leuk dat jullie weer meelezen met een nieuwe blog.
Na een rottige eerste nacht werden we pas laat wakker. Aan onze voordeur hing een zak met de bestelde broodjes, dus we konden gelukkig meteen eten. Smullon! Snel even douchen en klaarmaken voor de dag en bedenken wat we zouden gaan doen.
We besloten om met de Tschu-Tschu-trein te gaan, dat is een treintje, gewoon op wielen, die hier door het Pollatal rijdt. Eerst dus de auto maar eens de ontzettend steile berg af manouvreren. Dat bleek nog wel een opgave, ook gezien de auto geluiden maakte die we nog niet eerder hebben gehoord. Paul deed het netjes, maar toen we aankwamen bij de bestemming merkte ik dat ik de hele route met gekromde tenen had gezeten.
Pollatal is een dal en autovrij gebied, dus je parkeert je auto aan het beginpunt en kan vanaf daar de trein pakken. Wij hadden besloten om naar het eindpunt te hiken en vanaf het eindpunt de trein terug te nemen. Dat zou een goed idee geweest zijn als we onze Katschberg-passen hadden meegenomen waardoor we gratis mee konden met de trein, maar die lagen natuurlijk op de eettafel. Als een stel Nederlanders hebben we dus heen en terug te voet gedaan, want we gaan niet betalen voor iets wat gratis hoort te zijn. En terug de berg op en af om de kaart te halen is ook geen optie.
Toen we onze auto parkeerden leek het al op een Milka-reclame, waar we doorheen bleven lopen. Het is een dal wat bestaat uit een weide met koeien, je bent als mens te gast. Soms wel een beetje eng om langs die grote beesten die op de weg liggen te lopen, maar ook wel weer leuk. Sommige hebben ook zo'n leuke bel aan hun nek hangen, dan hoor je ze aankomen. We dachten te hebben gelezen dat bij het eindpunt een restaurant zou zijn en waar je de trein dus terug kon nemen. Bij het laatste haltebordje was echter helemaal niets, alleen natuur en de route die verder liep, maar gezien onze verdwalingen op praktisch elke andere vakantie hebben we meteen besloten terug te keren.
Op de terugweg zag Paul iets bewegen op de berg. Gelukkig hadden we de verrekijker mee, het bleek een Alpenmarmot te zijn! Cool! Even verderop dronken we nog een cola bij een eettentje die bij halte 2 stond, want daar waren we inmiddels wel aan toe. Daarna netjes teruggewandeld naar de auto en de berg weer op. Minder eng dan naar beneden, maar toch wel weer spannend. We zijn verbaasd over hoe goed ons C1'tje het allemaal doet en hopen dat dat zich de rest van de vakantie voortzet.
Eenmaal terug in het huisje even gerelaxt en daarna de spullen pakken om richting het dorpje te gaan voor eten met de benenwagen. Ik kijk al jaren uit naar Kaiserschmarren, wat scramled pancakes moeten zijn. Lijkt me wel iets voor mij. Helaas blijkt niks open te zijn hier 's avonds buiten het hoogseizoen waar ze eten serveren. Google Maps zegt van wel maar alles is mooi dicht. In het huisje dus maar een zak soep opgewarmd. Morgen op zoek naar kaiserschmarren.
Bis morgen!
Na een rottige eerste nacht werden we pas laat wakker. Aan onze voordeur hing een zak met de bestelde broodjes, dus we konden gelukkig meteen eten. Smullon! Snel even douchen en klaarmaken voor de dag en bedenken wat we zouden gaan doen.
We besloten om met de Tschu-Tschu-trein te gaan, dat is een treintje, gewoon op wielen, die hier door het Pollatal rijdt. Eerst dus de auto maar eens de ontzettend steile berg af manouvreren. Dat bleek nog wel een opgave, ook gezien de auto geluiden maakte die we nog niet eerder hebben gehoord. Paul deed het netjes, maar toen we aankwamen bij de bestemming merkte ik dat ik de hele route met gekromde tenen had gezeten.
Pollatal is een dal en autovrij gebied, dus je parkeert je auto aan het beginpunt en kan vanaf daar de trein pakken. Wij hadden besloten om naar het eindpunt te hiken en vanaf het eindpunt de trein terug te nemen. Dat zou een goed idee geweest zijn als we onze Katschberg-passen hadden meegenomen waardoor we gratis mee konden met de trein, maar die lagen natuurlijk op de eettafel. Als een stel Nederlanders hebben we dus heen en terug te voet gedaan, want we gaan niet betalen voor iets wat gratis hoort te zijn. En terug de berg op en af om de kaart te halen is ook geen optie.
Toen we onze auto parkeerden leek het al op een Milka-reclame, waar we doorheen bleven lopen. Het is een dal wat bestaat uit een weide met koeien, je bent als mens te gast. Soms wel een beetje eng om langs die grote beesten die op de weg liggen te lopen, maar ook wel weer leuk. Sommige hebben ook zo'n leuke bel aan hun nek hangen, dan hoor je ze aankomen. We dachten te hebben gelezen dat bij het eindpunt een restaurant zou zijn en waar je de trein dus terug kon nemen. Bij het laatste haltebordje was echter helemaal niets, alleen natuur en de route die verder liep, maar gezien onze verdwalingen op praktisch elke andere vakantie hebben we meteen besloten terug te keren.
Op de terugweg zag Paul iets bewegen op de berg. Gelukkig hadden we de verrekijker mee, het bleek een Alpenmarmot te zijn! Cool! Even verderop dronken we nog een cola bij een eettentje die bij halte 2 stond, want daar waren we inmiddels wel aan toe. Daarna netjes teruggewandeld naar de auto en de berg weer op. Minder eng dan naar beneden, maar toch wel weer spannend. We zijn verbaasd over hoe goed ons C1'tje het allemaal doet en hopen dat dat zich de rest van de vakantie voortzet.
Eenmaal terug in het huisje even gerelaxt en daarna de spullen pakken om richting het dorpje te gaan voor eten met de benenwagen. Ik kijk al jaren uit naar Kaiserschmarren, wat scramled pancakes moeten zijn. Lijkt me wel iets voor mij. Helaas blijkt niks open te zijn hier 's avonds buiten het hoogseizoen waar ze eten serveren. Google Maps zegt van wel maar alles is mooi dicht. In het huisje dus maar een zak soep opgewarmd. Morgen op zoek naar kaiserschmarren.
Bis morgen!
-
15 September 2020 - 21:30
Inge:
Nou zeg, wat een avonturen! Mooi wat kilometertjes in de benen door de Nederlandse zuinigheid. De omgeving is prachtig.
Die kaiserschmarren hebben ze vast ook in t vakantiepark? Ben benieuwd of dat lekker is.
Fijn dat jullie t treffen met het weer!
Geniet van de mooie natuur; en van elkaar natuurlijk!
Bis Morgen!!!
-
15 September 2020 - 21:31
Marijke:
Oostenrijk is toch wel een wereld van verschil met de USA. Grappig dat jullie dan bij ' Mac Donald' eten en dan ook nog eens een Amerikaans restaurant vinden. Het wordt nu wel tijd om je eens aan een echte schnitzel te wagen hoor! Tip: lunch tussen de middag in een restaurantje of bij een slager. Goedkoop en lekker. Er is dan altijd wel iets open. Leuk, dat jullie een Alpenmarmot hebben gezien. Dat is ons nog nooit gelukt. Veel plezier in het mooie Oostenrijk.
Groetjes Aad en Marijke -
16 September 2020 - 16:07
Nanny:
Ik zit weer met open mond je verslag te lezen. Wat kan jij alles spannend vertellen. Is het restaurant op het park niet open. Vaak ook prima te doen. Zeker de wienerschnitzels. Geniet van de rust en mooie omgeving. Gr j & n
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
