Hallo voor de laatste keer! :(
En fijne verjaardag, Mounya!!!

Vannacht dan voor het laatst in ons fijne, vertrouwde tentje wakker geworden. We hebben hem niet eens ingevouwen, de buren wilden hem zo wel hebben. Ze wilden echt alles hebben, onze barbecue met toebehoren, slaapzakken, luchtbed, koelbox, onze overgebleven flesjes water, enzovoorts. Christine en Charlie heetten ze en ze begonnen net aan hun trip, dus ze waren er erg blij mee. Da's altijd goed! Wel jammer dat we onze tent niet mee konden nemen, hij was ideaal.

We stapten de auto maar in, want we hadden niks meer. We bedachten ons dat we onze tanden nog niet hadden gepoetst dus we stopten bij het wc-gebouw en deden dat nog even. Richting Portland vertrokken we weer, een beetje met onze ziel onder onze armen.

In Portland gingen we nog langs de platenzaak waar we op 4 juli voor een dichte deur stonden. Ik heb 2 platen van The Avett Brothers konden scoren (waar ik uiteraard voor kwam), maar voor Paul zat er helaas niks bij.

We besloten naar Five Guys te rijden voor lunch, vooral omdat we dit restaurant de hele vakantie nog niet hadden gehad en er in Florida zo van hadden genoten. Het was dan ook weer heerlijk.

We hadden langzaam gedaan, maar stonden om 1 uur voor de deur van het hotel. We konden er nog niet terecht, ze zei dat het nog een uurtje zou duren. We hebben dus maar op de parkeerplaats geparkeerd, waar we genoten van de wifi en Paul nog van zijn boek. Om 2 uur gingen we terug naar de balie, maar het zou pas om 3 uur klaar zijn. Pff. Nog een uur wachten.

Om 3 uur was het dan eindelijk zo ver, onze kamer was klaar. We zitten in hetzelfde hotel als op de eerste nacht, want het was ons goed bevallen. We parkeerden de auto voor de deur, zetten de deur vast en hebben alles uit de auto de kamer in gebracht. Wat hoop je een troep op als je 3 weken vanuit een auto leeft. We verdeelden alles over de koffers en de prullenbak.

Omdat we geen BBQ meer hebben zijn we voor avondeten weer eens een restaurant op gaan zoeken. De enige die we nog wel wilden bezoeken was IHOP ("International" House Of Pancakes). Het zat hier maar 6 minuutjes rijden vandaan gelukkig, dus daar hebben we genoten van breakfast for dinner. Overal zit zo veel suiker in, we betrapten onszelf erop dat we aan het dansen waren op onze stoel. We zijn wel toe aan iets groens, denk ik.

Inmiddels zijn we terug op de kamer. Ik heb net gedoucht en Paul staat er nu onder. Wel fijn, zo'n eigen douche waar je niet met je slippers in hoeft en vuil moet vermijden. We gaan zo te kooi en morgenochtend vroeg richting het vliegveld om de auto in te leveren en het vliegtuig in te stappen. We gaan wederom via Washington D.C., dus het wordt weer een belachelijk lange reis. We zien er wel een beetje tegenop, vooral ook omdat vandaag al zo'n wachtdag was. We zullen wel blij zijn als we weer thuis zijn, al was het echt een prachtige reis. Ik ga het zeker missen - en ik weet zeker Paul ook.